Kορυδαλλός ,24 Απριλίου 1944, η γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής και η «έκρηξη της αποθήκης πυρομαχικών των Γερμανών στον «Στρατώνα» …

Ηρωικοί ΕΠΟΝίτες ενημερώνουν με το θρυλικό χωνί το λαό, την περίοδο της Κατοχής


Σαν σήμερα, πριν 65 χρόνια, στην γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής, οι Γερμανοί μετά την ήττα τους, προτίμησαν να πυρπολήσουν τον στρατώνα και τα πυρομαχικά, που είχαν στην σημερινή θέση της Πλατείας Ελευθερίου Βενιζέλου, παρά να τον αφήσουν στον ΕΛΑΣ. Από την έκκρηξη αυτή,κατά ένα περίεργο τρόπο, δεν υπήρξαν θύματα...
Να τι μας αφηγείται ο Βαγγέλης Μηνιώτης στην μαρτυρία του, που δημοσιεύθηκε στον Ριζοσπάστη, τον Δεκέμβριο του 2004.

Εργο του Γιάννη Στεφανίδη

" Καθ΄οδόν στη Στρατώνα
Το πρώτο διάστημα της κακούργας γερμανικής Κατοχής, στο στρατόπεδο «φιλοξενήθηκαν» Αγγλοι αιχμάλωτοι κι εμείς (πού να ξέραμε τη μετέπειτα συμπεριφορά της πατρίδας τους στα Δεκεμβριανά) τους πηγαίναμε, με κίνδυνο της ζωής μας, τσιγάρα και ό,τι άλλο μπορούσαμε να τους προσφέρουμε. Αργότερα, οι ξύλινοι θάλαμοι των νεοσυλλέκτων μεταβληθήκανε από τους κατακτητές σε αποθήκες πυρομαχικών παντός είδους και διαμετρήματος, από σφαίρες και χειροβομβίδες μέχρι τορπίλες που οι περίοικοι αποκαλούσαν «γουρούνες»! Κάποιες από αυτές κατά την ανατίναξη προσγειώθηκαν ολόγυρα στους δρόμους και τα σπίτια μαζί με ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς από τα σύνεργα του θανάτου και, ενώ όλα έγιναν εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα, τη στιγμή των τρομερών εκρήξεων, δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα.
Αυτό συνέβη τον Απρίλη του 1944 και όλοι οι δρόμοι σε μεγάλη απόσταση είχαν σκεπαστεί με φλεγόμενα βλήματα. Θύματα και σοβαροί τραυματισμοί σημειώνονται μετά, όταν κάποιοι για να κερδίσουν κάποια χρήματα προσπαθούσαν να βγάλουν από τις λογής λογής βόμβες, την εκρηκτική τους ύλη. Πρέπει να σημειωθεί ότι ...το φιτίλι το άναψαν οι ίδιοι οι Γερμανοί, βλέποντας ότι δεν τους χωράει άλλο ο τόπος και προτίμησαν να τα ανατινάξουν, παρά να πέσουν στα χέρια του ΕΛΑΣ.
Στο σύνορο Κορυδαλλού και Νίκαιας, όπου μερικά παραβατικά παιδιά εκτρέπονται σε πράξεις βίας δι' ασήμαντον αφορμή, οι νέοι της Κατοχής ξεχώριζαν από τα σκόρπια πυρομαχικά της έκρηξης, εκείνα που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν στην οργάνωση της ΕΠΟΝ στις οδομαχίες με τους Γερμανοτσολιάδες. Ενας από τη μεγάλη παρέα, ο Γιάννης ο παραγκάς, τον λέγαμε έτσι για να τον ξεχωρίζουμε από τους άλλους Γιάννηδες επειδή έμενε σε παράγκα, τρύπωσε στη «στρατώνα», για να βρει κάτι καλύτερο από τα υλικά πολέμου που είχαν διασκορπιστεί ολόγυρα κι εκεί άφησε την τελευταία του πνοή από σφαίρα φρουρού. Ηταν ένα ξεχωριστό παιδί σε όλα και στην τόλμη του! Πηδούσε τις μάντρες, σαν γάτος σκαρφάλωνε στις κολόνες, στα δέντρα, οδηγούσε το φορτηγάκι του πατέρα του και καβαλούσε άλογα στον ιππόδρομο!
Ο αδελφός του ο Γιώργος, ενεργό μέλος κι εκείνος στην αντιστασιακή, εναντίον των κατακτητών και των συνεργατών τους, δράση, σκοτώθηκε στο μνημόσυνο των εκτελεσθέντων τη μέρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς από σφαίρες πολυβόλου ταγματασφαλιτών, που ρίχτηκαν μέσα στο πλήθος, αδιακρίτως μετά από μερικούς μήνες. Ομως, η ιστορία του στρατώνα έχει και συνέχεια, ίσως άλλοτε επανέλθουμε στο χώρο αυτό."

Πηγή:Ριζοσπάστης