Η εκμετάλλευση των κοινοχρήστων χώρων

Οι φωτογραφίες είναι από την πλατεία Αγίου Γεωργίου. Τα τραπεζοκαθίσματα έχουν κατεβεί μέχρι και το δρόμο, ενώ οι άναρχες κατασκευές είναι σε πλήρη ανάπτυξη.Παρόμοια και χειρότερη κατάσταση επικρατεί και στις άλλες πλατείες του Κορυδαλλού.

Τα δύο τελευταία χρόνια με συχνές παρεμβάσεις του "Πάμε Αλλιώς" αναδείξαμε το ζήτημα. Δείτε μερικές.
Η ανεξέλεγκτη κατάληψη των κοινοχρήστων χώρων αλλοιώνει ριζικά τον σκοπό και τον λόγο της ίδιας της ύπαρξης των πλατειών του Δήμου.
Οι κοινόχρηστοι χώροι και το πράσινο στα 88 στρέμματα
Τρία μαγαζιά -γωνία σε ένα!!! στην Πλατεία Ελευθερίας...
Ποιοί διοικούν αυτή την πόλη; Οι μαγαζάτορες με τις παράνομες καταλήψεις των πεζοδρομίων ή ο Δήμαρχος;
Τα δικαιώματα των πεζών στο Δήμο Κορυδαλλού
Χθές βράδυ τουλάχιστον 15 αυτοκίνητα παρακαρισμένα πάνω στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου
Ο Δήμος συνεχίζει τα παραδίδει τις πλατείες και τους κοινόχρηστους χώρους στους επιχειρηματίες!!!
Ποιοί διοικούν αυτή την πόλη; Οι μαγαζάτορες με τις παράνομες καταλήψεις των πεζοδρομίων ή ο Δήμαρχος; 2


Η διατήρηση των κοινόχρηστων χώρων αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την προστασία του αστικού περιβάλλοντος και τη βασικότερη ίσως υποχρέωση που έχουν αναλάβει οι ΟΤΑ απέναντι στους πολίτες, πάντοτε με στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο σύγχρονο και επιβαρυμένο αστικό οικιστικό περιβάλλον.
Η κατάσταση αυτή όμως υποβαθμίζει συνεχώς την ποιότητα ζωής των πολιτών και την εμπορική κίνηση της περιοχής και της πόλης, οι οποίοι δεν μπορούν να ασκήσουν το αυτονόητο και νόμιμο δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν και να απολαμβάνουν τους κοινόχρηστους χώρους της περιοχής τους αλλά και να αναπτύξουν εμπορική δράση. Ιδίως σε περιοχές, όπου η ζήτηση για άδειες χρήσης κοινόχρηστων χώρων είναι αυξημένη, το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα οξύ.
Θεωρητικά, η δραστηριότητα που θα αναπτύξουν οι ιδιώτες-επιχειρηματίες στον κοινόχρηστο χώρο, του οποίου την κατοχή εξασφάλισαν, πρέπει να εξυπηρετεί ή να μην αναιρεί την κοινή χρήση.
Συχνά ο νομοθέτης αφενός τάσσει συγκεκριμένο ποσοστό του κοινόχρηστου πράγματος που μπορεί να παραχωρηθεί, αφήνοντας το υπόλοιπο ελεύθερο για την κοινή, ανεμπόδιστη χρήση (άρθρο 3 του Ν. 1080/1980) αφετέρου ορίζει στη παράγραφο2 του παραπάνω άρθρου ότι “Ειδικά για τους κοινοχρήστους χώρους που παραχωρούνται για χρήση σε καφενεία ζαχαροπλαστεία εστιατόρια και παρεμφερή καταστήματα, το δημοτικό ή κοινοτικό συμβούλιο μπορεί με την ίδια απόφαση του να ορίζει ότι τα σερβιριζόμενα από τα καταστήματα αυτά στους ανωτέρω χώρους είδη θα προσφέρονται σε τιμές καταστήματος κατώτερης κατηγορίας από εκείνη στην οποία ανήκουν”.

Διαχείριση των Κοινόχρηστων Χώρων
Η διατήρηση των κοινόχρηστων χώρων αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την προστασία του αστικού περιβάλλοντος και τη βασικότερη ίσως υποχρέωση που έχουν αναλάβει οι ΟΤΑ απέναντι στους πολίτες, πάντοτε με στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο σύγχρονο και επιβαρυμένο αστικό οικιστικό περιβάλλον.
Η έννοια των κοινόχρηστων πραγμάτων, σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα, είναι τόσο ευρεία ώστε να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του φυσικού αλλά και του οικιστικού περιβάλλοντος.
Το άρθρο 967 του Αστικού Κώδικα ορίζει ότι «πράγματα κοινής χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι πλατείες, οι αιγιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους», κοινόχρηστοι συνεπώς είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα οι χώροι πρασίνου και οι ελεύθερες εκτάσεις που χρησιμοποιούν οι δημότες για την αναψυχή τους ή την καθημερινή τους εξυπηρέτηση: δρόμοι, πλατείες, πάρκα, πεζοδρόμια κ.ά.
Τα κοινόχρηστα πράγματα είναι εκτός συναλλαγής και ανήκουν είτε στο δημόσιο (αιγιαλός, παραλία) είτε στους ΟΤΑ, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη διαχείριση και την αξιοποίησή τους κατά τρόπο που να μην αναιρεί την κοινή χρήση (άρθρο 970 του ΑΚ) και να προάγει την κοινή ωφέλεια (άρθρο 969 του ΑΚ).
Κάθε πολίτης έχει την εξουσία να χρησιμοποιεί ελεύθερα τους κοινόχρηστους χώρους, εξουσία που απορρέει από το δικαίωμα της προσωπικότητας (άρθρο 57 του ΑΚ), καθώς και το δικαίωμα να απαιτεί από τους υπεύθυνους για τη διαχείρισή τους ΟΤΑ την προστασία της ακώλυτης χρήσης τους όταν αυτή παρεμποδίζεται.
Διακρίνουμε περιπτώσεις στις οποίες ή αναιρείται η κοινή χρήση ή υποβαθμίζουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα των χώρων και δεν προάγουν την κοινή ωφέλεια.