Ο Πέρσης ποιητής και συγγραφέας Φερεϋντουν Φαριάντ.
"Γιάννη μου το μαντήλι σου" .Χορεύουν μαθητές και δάσκαλοι.Μετανάστες και Έλληνες
Φωτογραφίες: Γιώργος Παπαγεωργίου
Μιά πραγματική,πολύχρωμη γιορτή...
Μια καταπληκτική εκδήλωση, γεμάτη δημιουργικότητα, χαρά και κέφι… αλλά πρωτίστως γεμάτη συγκίνηση έγινε χτες 21/6/2009 στο προαύλιο του 14ου & 15ου Γυμνασίου Πειραιά. Εκεί που κάθε Κυριακή οι μαθητές του Σχολείου Μεταναστών διδάσκονται Ελληνικά, ήρθαν αυτή τη φορά για να δείξουν όσα έμαθαν και να μοιραστούν με τους καλεσμένους μια μοναδική εμπειρία ανταμώματος των πολιτισμών. Με οδηγό την Γλώσσα και την ποίηση και εφόδιο την αποδοχή και την αλληλοκατανόηση… μαθητές και δάσκαλοι χάρισαν στους παρευρισκόμενους αξέχαστες στιγμές.
Περισσότερα γιά την εκδήλωση εδώ
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Για το κράτος της 5ης Φάλαγγας και της κας Στέλλας
Oι θαυμαστές της κυρίας Στέλλας διατηρούν την ιστοσελίδα : http://www.132grava.net
Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα μια περιήγηση στο πλούσιο υλικό που υπάρχει εκεί. Βρίσκει κανείς καταχωρημένες όλες τις παρεμβάσεις των υποστηρικτών της από τον χώρο της δημοσιογραφίας (Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Συγκρότημα Λαμπράκη, Athens Voice κτλ.) και της εκπαίδευσης.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει ο κατάλογος δηλώσεων υποστήριξης και επερωτήσεων στη βουλή από πολιτικούς [1] - εδώ πρωτοστατεί όντως η Διαμαντοπούλου και ακολουθούν τα παλλικάρια του ΣΥΡΙΖΑ (Κουράκης, Κοροβέσης, Κουβέλης) και το ΚΚΕ. Βρίσκουμε και ένα απόσπασμα από την εκπομπή της ΝΕΤ "Πρώτη Γραμμή" με τους Λυριτζή-Οικονόμου να υπερασπίζονται (ειδικά ο πρώτος) την κυρία Στέλλα. Μεταξύ των υποστηρικτών προστέθηκε εσχάτως και ο Ταρζάν (απορώ πως δεν παρενέβη ακόμα ο Κούλογλου...).
Mια πτυχή της υπόθεσης που δεν τονίστηκε ιδιαίτερα είναι και η αλλοίωση του περιεχομένου των εθνικών εορτών στα πλαίσια των «πολυπολιτισμικών» πειραματισμών στο εν λόγω σχολείο. Συγκεκριμένα, διαβάζουμε σε κείμενα των υποστηρικτών της Τάκη Καμπύλη και ΙΟΥ στις «πολυπολιτισμικές» "Καθημερινή", "Ελευθεροτυπία":
"«Προβληματιστήκαμε πολύ», λέει η Στέλλα Πρωτονοτάριου. «Θέλαμε η εθνική γιορτή να αφορά όλους τους μαθητές, όχι μόνο τους Έλληνες».
Η λύση που βρέθηκε π.χ. για την 28η Οκτωβρίου ήταν η γιορτή να έχει σαν θέμα τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την ανθρώπινη εμπειρία από αυτόν. Οι προετοιμασίες για την εθνική γιορτή άρχιζαν πολύ νωρίτερα. Στα παιδιά, σε όλα τα παιδιά, μοιράζονταν ρόλοι. Και μέσα από τους ρόλους ο ένας έμπαινε στα ερωτήματα και τις βεβαιότητες του άλλου." [3]
"Εξίσου ενδιαφέρουσες, οι προτάσεις των δασκάλων για τις γιορτές που διοργανώνονται με την ευκαιρία των εθνικών επετείων αποτελούν υπόδειγμα για μια σύγχρονη αντιμετώπιση του ζητήματος το οποίο, βέβαια, δεν αφορά μόνο τα σχολεία στα οποία φοιτούν παιδιά μεταναστών.
Στο 132ο της Γκράβας τα παιδιά δεν υποχρεώνονται να ακολουθήσουν το τυποποιημένο εθνικιστικό τελετουργικό μιας κλασικής σχολικής γιορτής. Δεν παπαγαλίζουν ηρωικά κατορθώματα και δεν τραγουδούν εμβατήρια. Επομένως, δεν βαριούνται.
Συζητούν με τους δασκάλους τους για την ιστορική περίοδο στην οποία θα αναφερθεί η γιορτή τους με τρόπο που να τους κινεί το ενδιαφέρον και να σχετίζεται με τα βιώματά τους. Αναλύουν κείμενα, μαθαίνουν τραγούδια, ετοιμάζουν σκηνικά. Και, με την καθοδήγηση των δασκάλων τους, αναλαμβάνουν μόνα τους τη διοργάνωση της γιορτής. Η όλη διαδικασία διευκολύνει τα παιδιά των μεταναστών να αισθανθούν ότι η γιορτή είναι και δική τους: η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, π.χ., έδωσε σε κάθε παιδί την ευκαιρία να συνεισφέρει στη γιορτή μιλώντας για την εμπειρία της χώρας του στον πόλεμο, ενώ τα συνθήματα στα οποία κατέληξαν τα ίδια τα παιδιά («Οχι στον πόλεμο», «Ναι στη ζωή») φωνάχτηκαν και μοιράστηκαν σε χαρτιά και στη δική τους γλώσσα" [4]
Τι δείχνουν όλα τα παραπάνω; Μα τι άλλο από τη σημασία του 132ου Δημοτικού Γκράβας ως πιλοτικού πειράματος για την σκοπούμενη μετάλλαξη του δημόσιου ελληνικού σχολείου σε αποεθνοποιημένο και εθνοθρησκευτικά «αποχρωματισμένο» σχολείο (βλέπε άρθρο Γ.Κολοβού - [9]), ένα σχολείο μέσα από το οποίο θα κατασκευάζεται ο επαναπρογραμματισμένος Έλληνας δηλ. ο κοσμοπολίτης χωρίς πατρίδα, ο γυμνός άνθρωπος χωρίς χώρο, χρόνο ή πλησίον, το εξατομικευμένο και αποεδαφοποιημένο πλήθος, ο ομάδας με το ψευτο life-style, ο λιποτάκτης, ο προδότης, ο υπήκοος της αυτοκρατορίας ο νέος (πρώην έλληνας) πολίτης του νέου (πρώην Ελλάδα) κρατιδίου της νοτιοανατολικής Ευρώπης ο οποίος θα είναι έτοιμος να διοικηθεί από αλλοεθνείς αφού γι' αυτόν πατρίδα θα είναι ο κόσμος, ή μάλλον το κεφάλαιο που θα κυβερνάει τον κόσμο (παγκοσμιοποίηση) (από το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του Κωνσταντίνου Ρωμανού "ΕΘΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ").
Μόνο η αντίσταση του ελληνικού λαού μπορεί να ακυρώσει τις δρομολογημένες εξελίξεις.
http://deltio11.blogspot.com/2009/06/5.html
Δημοσίευση σχολίου