Για τον Μανώλη

  

Αλέξανδρου Τσουρινάκη:

Με τον Μανώλη τον Χονδρόπουλο γνωριστήκαμε στον Ρήγα του Πειραιά το 1975. Εγώ είχα έλθει για διακοπές από την Αγγλία. Ήταν από τους πιο παθιασμένους της γενιάς μας. Αργότερα έμαθα ότι είχε κι αυτός το μερίδιο του στον αντιδικτατορικό αγώνα. Μερίδιο στο ξύλο βέβαια και όχι στην κομματική νομενκλατούρα. Δεν τον απασχόλησε ποτέ. Σπάνια μιλούσε γι΄αυτό. Γίναμε φίλοι. Δύσκολα χρόνια. Πρωτοστατούσε πάντα στις αντιπαραθέσεις με τους χουντικούς αλλά και με τούς υπόλοιπους της Αριστεράς. Με πάθος και πάλι.
 Κάποια στιγμή αποφασίσαμε στα τέλη του ΄76 να πάμε φαντάροι. Χαθήκαμε. Ξαφνικά τον συναντώ στο Διδυμότειχο. Αυτόν μαζί με τον Σαράντο τον Μουτσάτσο και τον Γιώργη τον Σαμπατακάκη δίπλα στο Σουφλί… Μεγάλη χαρά. Τα είχε καταφέρει και πάλι. Σιτιστής στο Τάγμα του στο Μηχανικό. Όλη μέρα στους δρόμους. Κάναμε μαζί τις εκλογές της Συμμαχίας και λέγαμε τον πόνο μας στα ταβερνάκια του Διδυμότειχου. Πίκρα με το αποτέλεσμα. Η καζούρα που φάγαμε από τους Κνίτες ήταν ανείπωτη. Δεν του άρεσε καθόλου.

Επιστρέφουμε στον Πειραιά και ξανασυναντιόμαστε στην Κινηματογραφική Λέσχη. Έχει αρχίσει ήδη τις πρώτες του επαγγελματικές περιπέτειες. Τα λέμε τακτικά. Εμφανίζεται και εξαφανίζεται σαν σίφουνας. Κάποια στιγμή φτιάχνει την κάβα. Τον βλέπω αρκετά. Ανακαλύπτω και το πάθος του με τον Ολυμπιακό. Το σκάμε και πηγαίνουμε στο γήπεδο. Περιστέρι - Ολυμπιακός στο μπάσκετ. Μες στο Περιστέρι. Την γλυτώνουμε από θαύμα να αφήσουμε τα κοκαλάκια μας εκεί, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Είναι ίδιος όπως και σ΄ όλα τα άλλα.

Με την κάβα έχει την ιδέα να μαζέψει όλους τους Έλληνες μικρούς παραγωγούς κρασιού σε ενιαία διανομή. Τους ψήνει όλους. Είναι ασταμάτητος. Τον γνωρίζουν όλοι από την μια άκρη της Ελλάδας ως την άλλη. Ακόμα και μένα με κολλάει με το πάθος του με αποτέλεσμα να φτιάξω και γω μετά από καιρό μαγαζί με κρασιά μικρών παραγωγών.

Κάποια στιγμή μπαίνει σε περιπέτειες. Τον παρακολουθώ να αγωνίζεται παθιασμένα να περισώσει ότι μπορεί. Δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Σιγά σιγά χανόμαστε. Εμφανίζεται που και που σαν φαντομάς. Κάποιες στιγμές νόμιζες ότι ήταν σκιά. Μαθαίνω σποραδικά τα νέα του. Ο Γιώργος με ενημερώνει για τις περιπέτειες της υγείας του.

Τις γιορτές μου στέλνει μήνυμα αισιοδοξίας και μάχης. Σαν να μου λέει μη φοβάσαι, βλέπε καθαρά. Πριν πέντε έξι ημέρες περνά από το μαγαζί κρατώντας ένα σακουλάκι στα χέρια του. Μου εξηγεί ότι είναι ένα βοτάνι για την καρδιά και μου λέει «να σου βάλω λίγο να πίνεις και συ». Πίνουμε καφέ και τα λέμε μετά από καιρό για πολύ ώρα. Ακόμα και τι να ψηφίσουμε. Είναι το ίδιο μαχητής, εφευρετικός και βέβαια αισιόδοξος. Κάνουμε πάλι σχέδια. Μου ρίχνει και πάλι ένα τσούρμο ιδέες. Με τον Γιώργο μετά λέγαμε ότι το μυαλό του δεν σταματούσε με τίποτα. Αυτή τη φορά όμως ο φαντομάς δραπετεύει οριστικά. Δεν νομίζω ότι ήθελε να φύγει. Μάλλον παγίδα ήτανε.

Καλή αντάμωση στα γουναράδικα φίλε

Πρώτη Δημοσίευση Portnet.gr

Τον Μανώλη θα χαιρετίσουμε προσωρινά την Πέμπτη 2/2 στις 1,00 στο Τρίτο Νεκροταφείο

http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2012/02/blog-post.html