Γυναίκες, Κρίση, Τοπική Αυτοδιοίκηση,

Οι γυναίκες, Ελληνίδες και μετανάστριες, υφίστανται σε μεγαλύτερο βαθμό τις συνέπειές της Κρίσης .

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όσο γενικεύεται η τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση και απλώνεται παντού, οι γυναίκες, Ελληνίδες και μετανάστριες, υφίστανται σε μεγαλύτερο βαθμό τις συνέπειες της.
Σήμερα σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης τα δικαιώματα των γυναικών και του φύλου πλήττονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Αυτές είναι στην πλειοψηφία τους φτωχιές, άνεργες, κακοπληρωμένες, χωρίς καμιά κοινωνική προστασία. Θύματα σωματικής βίας, σεξουαλικής κακοποίησης και εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση.

Κοινωνικά αποκλεισμένες δεν μπορούν να διεκδικήσουν το δίκιο τους.

1. Απαξιώνεται και υποβαθμίζεται η γυναικεία εργασία ως μέσο βιοπορισμού και αυτοδυναμίας των γυναικών,
2. Aγνοούνται οι ανάγκες τους στην ήδη απορρυθμισμένη αγορά εργασίας,
3. Ιδιωτικοποιούνται σημαντικοί τομείς του κράτους που αποτελούν τη βάση για την αλλαγή των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα (παιδική φροντίδα, φροντίδα ηλικιωμένων, σύστημα υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης) και
4. Η άσκηση βίας σε βάρος τους καλά κρατεί μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον που αποθεώνει τον ατομισμό και τον άκρατο ανταγωνισμό.

Το σημαντικότερο είναι ότι οι σκιές της κρίσης αποθαρρύνουν ακόμη περισσότερο τις γυναίκες από τη συμμετοχή τους στην πολιτική και στα κέντρα λήψης των αποφάσεων.

Στα όρια των δήμων και των νομαρχιών διαβιώνουν χιλιάδες γυναίκες συμβασιούχοι, εργαζόμενες με stage, δημόσιοι υπάλληλοι με μειωμένους μισθούς, πολίτες/σσες που αδυνατούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, μικροεπαγγελματίες και βιοτέχνες που πνίγονται από τα χρέη. Επίσης είναι γνωστό ότι οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες των δήμων και των νομαρχιών με μόνιμη ή ευέλικτη εργασία είναι στην πλειοψηφία τους γυναίκες.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν πρέπει να μείνει ουδέτερος θεατής απέναντι στις σαρωτικές επιθέσεις που δέχεται ο κόσμος της εργασίας.
Θα ήταν άδικο να πούμε πώς η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί από μόνη της να σηκώσει το βάρος της αντιμετώπισης της διεξόδου από την κρίση. Οφείλει όμως ν΄ αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες, αναδιατάσσοντας στόχους και υπηρεσίες και διεκδικώντας συγκεκριμένα μέτρα.
Αυτές τις δύσκολες στιγμές δεν αρκεί να τρέχει πίσω από την αβέβαιη ολοκλήρωση κάποιων έργων, αλλά έχει την υποχρέωση να σταθεί απέναντι στα μέτρα που πλήττουν άνδρες και γυναίκες, νέους και νέες, μετανάστες και μετανάστριες στην μισθωτή εργασία του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και στην αυτοαπασχόληση.
Μπορεί και πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα που θα συμβάλλουν στο μετριασμό των επιπτώσεων της κρίσης στην κοινωνία. Μέτρα που θ΄αναπτύσσουν ουσιαστικές δράσεις αλληλεγγύης και στήριξης προς τους άνεργους και τις άνεργες και τους δοκιμαζόμενους/ες με μισό μεροκάματο, μισό μισθό, μισή ζωή.
Με θάρρος οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί να αποφασίσουν ότι κυρίως σήμερα προέχει να στηρίξουν τους πολίτες/σσες που δοκιμάζονται και ας μεταθέσουν ένα έργο ή μία αγορά.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση επιβάλλεται να σταθεί στο πλευρό ιδιαίτερα των ανέργων γυναικών, καταγράφοντας και αναδεικνύοντας τις ιδιαίτερες ανάγκες τους, αφήνοντας πίσω τις πελατειακές σχέσεις που οδηγούν σε ομηρεία τον κόσμο της εργασίας.

Να επιβάλλει τις ανοιχτές διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν διαφάνεια και αμεροληψία σε προσλήψεις με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, όχι μόνο στις υπηρεσίες του δήμου ή τις νομαρχίες, αλλά και των τοπικών δημόσιων υπηρεσιών (π.χ. ΙΚΑ, εφορία κ.λπ.) ή μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων (τράπεζες, μεγαλοκαταστήματα κ.λπ.).
Να υψώσει την ασπίδα αλληλεγγύης στις γυναίκες που εργάζονται στις υπηρεσίες των δήμων και νομαρχιών με ευέλικτες συμβάσεις έργου και μπλοκάκι.
Να ενισχύσει τις γυναίκες εμπόρους μέσω των προμηθειών των δήμων και των νομαρχιών, που πρέπει να διενεργούνται και πάλι με διαφάνεια και αξιοκρατία, δίνοντας προτεραιότητα σε όσες μικρές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα τόσο βιωσιμότητας, όσο και στις συναλλαγές τους με τις τράπεζες.
Να ανοίξει μαζί με τις γυναίκες δρόμους για την απασχόλησή τους στην κοινωνική οικονομία και στην οικολογική ανασυγκρότηση του φυσικού περιβάλλοντος.
Πρόσθετα μέτρα στήριξης των γυναικών μπορούν να είναι ο μηδενισμός των τροφείων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, η μείωση στο 50% των συνδρομών-διδάκτρων στις κάθε είδους σχολές και κέντρα και βεβαίως η άμεση λειτουργία Κέντρων για κακοποιημένες γυναίκες.

Εμείς οι γυναίκες της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς συνεχίζουμε να διεκδικούμε μιά ζωή με αξιοπρέπεια και χωρίς βία σε μιά κοινωνία που άνδρες και γυναίκες θα είναι ελεύθεροι/ες από τις ορατές και αόρατες εξουσίες των αγορών και των παρωχημένων πατριαρχικών αντιλήψεων.

Καίτη Κυλάκου, επικεφαλής της ανοιχτής δημοτικής κίνησης Κορυδαλλού «Πάμε Αλλιώς»