Πάμε Αλλιώς: Αρχές και στόχοι μιας διαφορετικής πολιτικής για τον πολιτισμό

Γκέοργκ Τάππερτ Καν-καν, 1911

Για μας ο πολιτισμός, όπως και όλες οι μορφές τέχνης, πρέπει να γίνει υπόθεση καθημερινότητας στο σύνολο του οικιστικού ιστού της πόλης και δεν πρέπει να υποτάσσεται στο ιδιωτικό κέρδος που προκαλεί σπατάλες, χρέη και αναπαράγει το φτηνό γούστο και τελικά τη συντήρηση. Η επικράτηση των νόμων της αγοράς και της καταναλωτικής κουλτούρας, οδηγούν στην εμπορευματοποίηση των πολιτιστικών αγαθών και στην τυποποίηση της δημιουργίας με βάση τα γνωστά πρότυπα. Η κυριαρχία της αγοραίας εκδοχής της πολιτιστικής διαχείρισης, προωθεί τη σταδιακή απόσυρση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από πολλές εκφάνσεις παραγωγής πολιτιστικού αποτελέσματος και την εκχώρηση στους ιδιώτες του σχεδιασμού και της υλοποίησής του. Ο ρόλος του Δήμου είναι αναντικατάστατος και απαραίτητος σ’ αυτόν τον τομέα και οφείλει να δημιουργήσει και να στηρίξει τις αναγκαίες υποδομές, ενός δικτύου λειτουργίας και ανάπτυξης του πολιτισμού που θα συμπεριλαμβάνει σύγχρονες βιβλιοθήκες, μουσείο, πινακοθήκη, θεατρικούς-συναυλιακούς-συνεδριακούς χώρους, αυτοδιαχειριζόμενο site νέων, πολιτιστικό περιοδικό, χώρους μνήμης, δωρεάν πρόσβαση σε ηλεκτρονική βιβλιοθήκη κ.λ.π. Οφείλει να εξασφαλίζει ένα πλήρες πλαίσιο, όπου τόσο οι γνωστές μορφές τέχνης, όσο και οι πειραματικές αλλά και οι ερασιτεχνικές θα αναπτύσσονται απρόσκοπτα.


Ερνστ Κίρχνερ,πέντε λουόμενες σε μιά λίμνη ,1911

Η εξασφάλιση των απαραίτητων υποδομών αλλά και πιο ειδικά χώρων προβολής του έργου των νέων καλλιτεχνών και κυρίως της νεολαίας είναι προφανής. Οι εγκαταλελειμμένοι χώροι, οι μικρές πλατείες ακόμα και οι παιδικές χαρές που μπορούν να αξιοποιηθούν για να φιλοξενήσουν πολιτιστικές εκδηλώσεις, πρέπει να γίνουν εργαλεία ώστε να ενθαρρυνθεί η τοπική καλλιτεχνική δημιουργία και η ευρεία συμμετοχή των πολιτών σε διάφορες δραστηριότητες.
Ο Δήμος πρέπει να αποτινάξει την αντίληψη των ‘’φεστιβάλ΄΄ που αποτελούν απλή συρραφή ακριβοπληρωμένων παραγωγών ‘’γνωστών’’ καλλιτεχνών. Να απαλείψει τις ανισότητες στη δυνατότητα πρόσβασης μεταξύ των διαφορετικών περιοχών της πόλης. Η συγκέντρωση στο κέντρο όλων των εκδηλώσεων έχει σαν αποτέλεσμα το μαρασμό της γειτονιάς και τη δημιουργία πολιτών δύο ταχυτήτων.


Γουναρόπουλος, Κορίτσια κεντούν , 1920-1925

Πρέπει άμεσα ο Δήμος να πρωταγωνιστήσει στην προστασία και την ανάδειξη των ιστορικών πολιτισμικών στοιχείων της περιοχής μας. Να προχωρήσει σε αγορά ή συντήρηση κτιρίων αρχιτεκτονικής αξίας που η επέλαση του μπετόν εξαφανίζει με ραγδαίους ρυθμούς προκαλώντας τη γνωστή ασφυκτική ομοιομορφία της πόλης τέρατος.


Μαξ Μπέκμαν, Η Κάθυ, ντυμένη στα γαλάζια, μέσα σε μια βάρκα, 1926

Για το ‘’Πάμε Αλλιώς’’ ο πολιτισμός δε μπορεί να καθορίζεται από την πεπατημένη του μοντέλου της μεταπολίτευσης ή τις επιδιώξεις των ιδιωτών και όλων όσων προωθούν το εμπορικό σε βάρος του ποιοτικού και των εναλλακτικών τρόπων καλλιτεχνικής παραγωγής, που καθιστούν το δημότη απλό καταναλωτή, με ή χωρίς εισιτήριο. Πρέπει πέρα από την ισότιμη πρόσβαση όλων στην απόλαυση των πολιτιστικών αγαθών, να ενεργοποιηθούν με την προτροπή και το σχεδιασμό απ’ τον Δήμο, συλλογικότητες και μεμονωμένοι δημότες ώστε να εξασφαλιστεί η ενεργητική συμμετοχή σε ένα διαφορετικό μοντέλο. Αυτή η νέα πολιτιστική πολιτική μπορεί να γίνει ευκαιρία για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και να συνεισφέρει στην υλοποίηση ενός εναλλακτικού σχεδίου οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. Για μας ο πολιτισμός πρέπει σε βάθος χρόνου να αποτελέσει σημαντικό στοιχείο ανάπτυξης της πόλης, με τρόπο όμως που δε θα ακυρώνεται ο κοινωνικός του χαρακτήρας και δε θα ενισχύεται η εμπορευματοποίηση, ενώ αντίθετα θα αναδεικνύει τον πλουραλισμό της πολιτιστικής δημιουργίας, την ελευθερία της έκφρασης και τον αντικομφορμισμό της πολιτιστικής παραγωγής.