Το Πάμε Αλλιώς αντιστέκεται στη διάλυση της δωρεάν παιδείας

Ως την δυσκολότερη χρονιά για την παιδεία, από την μεταπολίτευση και μετά χαρακτήρισε η υπ.παιδείας κ. Διαμαντοπούλου το σχολικό έτος 2010- 2011.

Με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο φαίνεται η καταστροφική πολιτική του Μνημονίου και του ΔΝΤ, για την παιδεία! Μετά την δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, των αντιασφαλιστικών νόμων, των συλλογικών συμβάσεων, σειρά παίρνει η παιδεία.

Τα προβλήματα που, «παραδοσιακά», παρουσιάζονται στα σχολεία με την έναρξη του σχολικού έτους, φέτος θα πολλαπλασιαστούν αφού οι επιταγές του μνημονίου και του ΔΝΤ απαιτούν συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και του λιγοστού, έτσι και αλλιώς, στην χώρα μας κοινωνικού κράτους.

Τρομακτικές ελλείψεις καθηγητών

Η δραματική μείωση των διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών (οι λιγότεροι την τελευταία 20ετια, μείωση 50% σε σχέση με πέρυσι) , σε συνδυασμό με τον τριπλασιασμό του αριθμού των εκπαιδευτικών που υποχρεωθήκαν σε πρόωρη συνταξιοδότηση , εξαιτίας των αντιασφαλιστικών μέτρων που ψήφισε η κυβέρνηση πρόσφατα, έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη σοβαρών κενών σε διδακτικό προσωπικό.

Το Υπ. Παιδείας προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση με την αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, για αυτό και εξαγγέλει ότι οι τάξεις θα έχουν όσα προβλέπει ο νόμος συν 10% ( 27-30 ) μαθητές. Επίσης το Υπ. Παιδείας θα προχωρήσει στις προσλήψεις αναπληρωτών μειωμένου ωραρίου.

Υπολογίζεται πάνω από 15000 δηλ. καθηγητές με όλες τις υποχρεώσεις , αλλά με μειωμένες αποδοχές και με εξάμηνες και οκτάμηνες συμβάσεις.

Ρίχνουν το μπαλάκι στους υποχρηματοδοτούμενους δήμους

Με δεδομένες τις περικοπές που έχουν γίνει στα κονδύλια με την οποία επιχορηγούνται τα σχολεία από την κυβέρνηση, μέσω των Δήμων, θα υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα ακόμα και για την κάλυψη των καθημερινών και στοιχειωδών λειτουργικών τους εξόδων.

Μέσω του σχεδίου ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, είναι μια «ευκαιρία» για να επιχειρηθεί μεταφορά ακόμη μεγαλύτερου μέρους του κόστους συντήρησης και λειτουργίας των σχολικών μονάδων στις πλάτες των οικογενειών των μαθητών, και γενικότερα των δημοτών, με την αύξηση δημοτικών φόρων και ανταποδοτικών τελών, όπως και στην αναζήτηση χορηγών για την κάλυψη των λειτουργικών τους εξόδων.

Μόνη λύση ο αγώνας

Τα θέματα της εκπαίδευσης μας αφορούν όλους, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.
Αυτό που απαιτείται είναι η ανάπτυξη ενός πλατιού και συντονισμένου μετώπου αγώνα, εκπαιδευτικών- μαθητών-γονέων και των αυτοδιοικητικών φορέων για να αποκρουστεί η νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχεται η δημόσια εκπαίδευση από την πολιτική της κυβέρνησης κάτω από τις επιταγές της Ε.Ε και του ΔΝΤ.

Να επιβληθεί στην πράξη, η λειτουργία των σχολικών τμημάτων με ανώτατο όριο τους 25 μαθητές, η πρόσληψη μόνιμων εκπαιδευτικών και η χρηματοδότηση της δημόσιας εκπαίδευσης από την κεντρική εξουσία ως απαραίτητος όρος όχι μόνο για την ποιοτική της βελτίωση αλλά και για την ύπαρξη της .