"Το μελάνι φωνάζει. Η 17η Νοέμβρη στη λογοτεχνία"

Χθές,η Κυριακάτικη Αυγή δημοσίευσε στα Ενθέματα ένα δισέλιδο αφιέρωμα με ποιήματα και πεζά γιά το Πολυτεχνείο με βασικό βοήθημα τον τόμο "Το μελάνι φωνάζει.Η 17η Νοέμβρη στη λογοτεχνία",εισαγωγή και ανθολόγηση Ηλίας Γκρης,Μεταίχμιο,Αθήνα 2003.
Απ΄αυτό το εξαιρετικό αφιέρωμα επιλέγουμε όσα γράφτηκαν κοντά στα γεγονότα,γιατί γιά μας τα τριαπέντε χρόνια από τότε είναι σχεδόν ολόκληρη η ζωή μας ...και είναι πολύ λίγα γιά να πάρουμε σύνταξη...



Φοβάμαι
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία -μεσούντος κάποιου Ιουλίου-
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
"Δώστε τη χούντα στο λαό".
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλείναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και "απόψεις".
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

Μανόλης ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ



Ο έφηβος των Αθηνών

Είμαι ο Διομήδης -- ο έφηβος των Αθηνών
που έθαψα με της καρδιάς μου το αίμα
την τρανή κραυγή της λευτεριάς
τραγουδώντας την και αποχαιρετώντας.
Γιάννης ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑΣ
(επίγραμμα στον Διομήδη Κομνηνό)


Δοκίμιο '73-'74

Τα πρώτα σπέρματα του πανικού σκορπίστηκαν εντάξει στην οδό Στουρνάρα αριστερότερα Αχαρνών. Δικά μας πρόσωπα Α-14 και Β-22 πρωτοστατούν. Κατέρχονται πολλοί σε χωριστές ομάδες - καταγράψατε. Και τώρα προσοχή στη ρυθμική κλιμάκωση προϊόντος ώστε. Καλώδια και πομποί σε θέσεις ασφαλείς να διαχωρίζονται οι φωνές. Τομείς προτεραιότητος τομείς εμπιστοσύνης. Τα περισκόπια να εισχωρήσουνε στο μέσα κύκλωμα αθορύβως. Ένταση στα συνθήματα κυρίως μετά τις τέσσερες το απόγευμα. Κανόνας. Στην επιφάνεια τίποτε να μην πυρακτωθεί. Γρήγορος χειρισμός των οπτικών μηχανημάτων. Και σταθερότητα και ψυχραιμία. Το νούμερο 334 να φύγει απ' τον εξώστη 7 να πάει απέναντι στο 3 αριστερό παράθυρο. Όλα τα πρόσωπα στο μισοσκόταδο τονίζω μισισκόταδο. Συντονισμός σε κάθε κίνηση. Δράση κι αντίδραση και προπαντός επικρουστήρες. Σωστό σημάδι και όχι στο μηδέν. Να φαγωθεί με κάθε τρόπο εκείνο το έψιλο + κάππα ευκίνητο κι ανήσυχο. Ν' ανατραπεί με γρήγορους φορείς το Ιώτα και το Ψι. Συμπλέξατε κι αποσυμπλέξατε. Η νύχτα αυτή να γίνει αφετηρία - πραγματικότητα των άλλων πραγματικοτήτων ώστε.
Τάκης ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
(αποσπάσματα την ενότητα "Δοκίμιο '73-'74" του έργου Το Χρονικό, Κέδρος, Αθήνα 1975)

Νοέμβρης του '77
Στη Β.Μ.

Φυσάει ακόμη στα στενά περάσματα
δεν είναι άνεμος αυτό
ένα ρίγος
σέρνεται σύρριζα στον τοίχο
με τις ξεφτισμένες αφίσες
τα λαβωμένα συνθήματα
ένα ρίγος
αναδεύει χάρτινους σωρούς
στις κόχες των πεζοδρομίων.

Δεν θα ταχύνω το βήμα
δεν θ' αποτρέψω το βλέμμα~
με άλλα λόγια
δεν πρόκειται ν' αλλάξω δρομολόγιο.

Αμαλία ΤΣΑΚΝΙΑ
(πό τη συλλογή Αφύλακτη διάβαση, Κέδρος, Αθήνα1978)